Διαφορετικοί τύποι κακής ανάφλεξης που παράγουν γρέζια.

Η κακή ανάφλεξη που προκαλείται από τη μη ισορροπημένη έγχυση των ακροφυσίων είναι μόνο σε κινητήρες ψεκασμού πολλαπλών σημείων. Η κακή ανάφλεξη που προκαλείται από το πλούσιο ή άπαχο μείγμα λαδιού σε έναν κύλινδρο προκαλείται από πάρα πολύ ή πολύ λίγο λάδι που έχει πραγματικά εγχυθεί από κάθε ακροφύσιο (το ακροφύσιο είναι φραγμένο ή κολλημένο). Όταν η αναλογία αέρα-καυσίμου μείγματος αέρα-καυσίμου σε έναν κύλινδρο ή πολλές βενζίνες υπερβαίνει τον κίνδυνο, συμβαίνει κακή ανάφλεξη όταν η αναλογία αέρα-καυσίμου υπερβαίνει το 17:1 και κακή ανάφλεξη συμβαίνει όταν η αναλογία αέρα-καυσίμου είναι μικρότερη από 13: 1, που οδηγεί σε κακή ανάφλεξη που προκαλείται από μη ισορροπημένη έγχυση καυσίμου από το μπεκ ψεκασμού καυσίμου. Γενικά, μπορεί να κριθεί αποκλείοντας την πιθανότητα κακής ανάφλεξης που προκαλείται από το σύστημα ανάφλεξης, κακής ανάφλεξης της πίεσης του κυλίνδρου και διαρροής κενού ενός μόνο κυλίνδρου. Μη ισορροπημένος ψεκασμός καυσίμου. Ο παλμογράφος αυτοκινήτου μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εξάλειψη της κακής ανάφλεξης που προκαλείται από το σύστημα αυτανάφλεξης και την πίεση του κυλίνδρου (για να βρεθεί η κακή ανάφλεξη που προκαλείται από το σύστημα ανάφλεξης και το πρόβλημα της δυναμικής πίεσης του κυλίνδρου ισορροπίας). Για την εξάλειψη της διαρροής κενού που σχετίζεται με μεμονωμένους κυλίνδρους, συνήθως προστίθεται προπάνιο (πολλαπλή εισαγωγής, υπόθεμα καρμπυρατέρ κ.λπ.) στην περιοχή ή τον περιβάλλοντα χώρο όπου μπορεί να συμβεί διαρροή κενού και ταυτόχρονα, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η κυματομορφή σήματος του οξυγόνου ο αισθητήρας παρατηρείται από έναν παλμογράφο για την επίτευξη του στόχου. Γενικά, σε έναν κινητήρα έγχυσης καυσίμου πολλαπλών σημείων, εάν δεν μπορεί να αποδειχθεί η αστοχία που προκαλείται από τους τύπους A, B και C, τότε μπορεί να προσδιοριστεί η πιθανότητα ανισορροπίας που προκαλεί σοβαρή ακαταστασία στην κυματομορφή του αισθητήρα οξυγόνου. Κανόνες για την εκτίμηση της ακαταστασίας του αισθητήρα οξυγόνου Εάν υπάρχει εμφανής ακαταστασία στο σήμα του αισθητήρα οξυγόνου, κάτι που δεν είναι φυσιολογικό για το σύστημα που κρίνεται, θα συνοδεύεται συνήθως από επαναλαμβανόμενες και ελεγχόμενες βλάβες του κινητήρα στο ρελαντί (για παράδειγμα, χτύπημα σε κάθε κύλινδρο ανάφλεξη). Γενικά, εάν η ακαταστασία είναι εμφανής, το σφάλμα του κινητήρα θα σχετίζεται τελικά με τις διάφορες κορυφές στην κυματομορφή και η ακαταστασία χωρίς εμφανές σφάλμα κινητήρα δεν είναι εύκολο να εξαλειφθεί (κάτι που είναι σωστό σε ορισμένες περιπτώσεις), δηλαδή όταν οι επιμέρους κορυφές στην κυματομορφή δεν έχουν καμία σχέση με το σφάλμα του κινητήρα, είναι πολύ απίθανο να εξαλειφθεί στην επισκευή. Συνοψίζοντας, ο κανόνας για την εκτίμηση της ακαταστασίας είναι: Εάν συναχθεί το συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει διαρροή κενού στην πολλαπλή εισαγωγής, τα περιεχόμενα σε υδρογονάνθρακες (HC) και οξυγόνο στα καυσαέρια είναι φυσιολογικά και η ταχύτητα περιστροφής ή η ταχύτητα του ρελαντί του ο κινητήρας είναι σχετικά ισορροπημένος, τότε η ακαταστασία μπορεί να είναι αποδεκτή ή φυσιολογική.